💠مولفه‌های مهم در بقای حرکت امام حسین (ع) کدامند؟!!

مهمترین درسهایی که باید از واقعه عاشورا بگیریم‌

کربلا یا واقعه عاشورا نبرد امام حسین(ع) و یارانش در کربلا با سپاه کوفه است. واقعه کربلا در دهم محرم سال ۶۱ قمری و به دنبال بیعت‌نکردن امام حسین(ع) با یزید رخ داد که به شهادت آن امام و یارانش و نیز اسارت اهل بیتش انجامید.
واقعه کربلا دلخراش‌ترین واقعه در تاریخ اسلام دانسته شده است؛ از این‌رو شیعیان بزرگترین مراسم عزاداری خود را در سال‌روز آن برگزار می‌کنند و به سوگواری می‌پردازند.
واقعه کربلا با مرگ معاویة بن ابی‌سفیان در ۱۵ رجب سال ۶۰ قمری و شروع حاکمیت فرزندش یزید آغاز شد و با بازگرداندن اسیران کربلا به مدینه پایان یافت. حاکم مدینه تلاش کرد از امام حسین برای یزید بیعت بگیرد؛ از این‌رو حسین بن علی برای گریز از بیعت، شبانه از مدینه خارج شد و به طرف مکه حرکت کرد. در این سفر، خانواده امام حسین، شماری از بنی‌هاشم و برخی از شیعیان او را همراهی می‌کردند.
امام حسین(ع) حدود چهار ماه در مکه ماند. در این مدت نامه‌های دعوت اهالی کوفه به دست او رسید. امام برای اطمینان از محتوای نامه‌ها مسلم بن عقیل را به سمت کوفه و سلیمان بن رزین را به سمت بصره فرستاد. با وجود احتمال ترور امام حسین(ع) در مکه به دست عاملان یزید و نیز دعوت کوفیان و تایید سفیر امام از درست بودن دعوت کوفیان، امام در ۸ ذی‌الحجه راهی کوفه شد.
امام پیش از رسیدن به کوفه، از پیمان‌شکنی کوفیان باخبر شد و پس از برخورد با سپاه حر بن یزید ریاحی به سمت کربلا رفت و در آنجا با لشکر عمر بن سعد روبه‌رو شد که عبیدالله بن زیاد، آن را به سمت امام فرستاده بود. دو سپاه در ۱۰ محرم معروف به روز عاشورا با هم جنگیدند. پس از آن که امام حسین و یارانش شهید شدند، لشکریان عمر بن سعد، با اسب بر بدن آنان تاختند. همچنین در عصر روز عاشورا سپاه یزید به خیمه‌های امام حسین حمله کرد و آنها را آتش زد و سپس بازماندگان امام را به اسارت برد.

در آن زمان امام سجاد(ع)  به علت بیماری درگیر جنگ نشده بودند و حضرت زینب(س) نیز در میان اسیران بودند. سپاهیان عمر بن سعد سرهای شهیدان را به نیزه زدند و به همراه اسیران به کوفه نزد عبیدالله بن زیاد و از آنجا به شام نزد یزید بردند.
بدن مطهر  شهدای کربلا پس از رفتن سپاه عمر سعد توسط اهالی قبیله بنی اسد شبانه به خاک سپرده شد.

ازجمله مولفه‌های مهم در بقای حرکت امام حسین (ع) روشنگری و فرهنگ‌سازی اهل بیت (ع) در راستای قیام سیدالشهدا بوده است و مهمترین درس فرهنگ عاشورا استقامت، مبارزه و جهاد در برابر کژی‌ها است بنابراین هیئت‌ها در عزاداری‌های خود به دو بعد سخت افزاری و نرم افزاری توجه کنند. مردم باید بدانند که برای چه گریه می‌کنند و  به طور قطع در هیئتی که بحث ظهور حضرت مهدی (عج)  در آن احیا نشود آن هیئت راه به جایی نمی‌برد.
از مهمترین مولفه‌های بقای عاشورا که نقش بسزایی در به جا ماندن این حادثه  عظیم داشته‌ است تبیین حرکت امام حسین (ع) توسط اهل بیت(ع)  و به خصوص حضرت زینب(س) و امام سجاد (ع) است.
به این جمله حضرت زینب ( س) « مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا» توجه کنید .

وقتی حضرت زینب (س) پس از آن همه قتل و غارت و خشونت یزیدیان این جمله را بیان می‌کند نشان دهنده‌ آن است که حضرت درصدد احیای نهضت کربلا و بقای حرکت امام حسین (ع) است. در روز عاشورا تمام باطل جمع شد تا حق را از بین ببرد.

در میدان عمل و مبارزه حق و باطل در کل جهان اسلام امام حسین (ع) پیروز است. در روز عاشورا تمام باطل در مقابل تمام عقل و ایمان ایستاد و امام حسین (ع) یک صبح تا بعد از ظهر تمام رذالت‌ها و جنایت‌ها را دید اما ترک اولای از حضرت صادر نشد  و این چنین است که امام حسین (ع) تا روز قیامت چراغ هدایت تمام انسان‌ها در کل عالم بشریت است و هر کسی هر جایی بخواهد نور و روشنگری ببینید به امام حسین (ع) مراجعه می‌کند.
بر همین اساس است که کار یزید مستحق لعن و نفرین است و در زیارت عاشورایی که از امام صادق (ع) به جا مانده است همین مساله را می‌بینیم و سید الشهدا (ع) مستحق سلام و صلوات است.

حضرت رسول (ص) در رابطه با شهادت امام حسین (ع) می‌فرماید: “شهادت حسین (ع) حرارت و سوزشی دارد که هیچگاه سرد و خاموش نمی‌شود.” پیامبر (ص) این سخن را بیان می‌کند پیامبری که تمام سخنانش راستی و نیکی  و درستی است.

دلیل این که بعد از امام حسین (ع) هیچ یک از اهل بیت(ع) قیام نکردند این بود که آنها کار امام حسین (ع) را بدون هیچ نقصی می‌دانستند و سعی کردند همین قیام را حفظ کنند.
تقریبا  از تمام اهل بیت (ع) احادیثی وارد شده است که به حفظ و بقای عزاداری در نهضت امام حسین (ع) اشاره می‌کند. وارد شده که در عزای امام حسین(ع) گریه کنید و خیمه بزنید . این یک نوع فرهنگ سازی است که می‌تواند از مولفه‌هایی باشد که در بقای حرکت امام حسین (ع) نقش بسزایی داشت.

در رابطه با هیج یک از ائمه (ع) به اندازه امام حسین (ع) پیام در مورد عزاداری و برپایی خیمه عزا نداریم.

به این نکته توجه کنید حتی حضرت رسول اکرم (ص) ،حضرت علی (ع) و یا حضرت زهرا (س) اربعین ندارند اما ما شاهد این هستیم که پس از گذشت حدود ۱۴۰۰ سال از واقعه عاشورا ۲۰ میلیون جمعیت در یک مکان برای یک واقعه عظیم جمع می‌شوند. اهل بیت (ع) با فرهنگ سازی و شعر خوانی برپایی مجلس عزا در صدد احیای حرکت امام حیسن (ع) بودند. خود امام سجاد (ع)  بعد از شهادت پدر همواره اشک می‌ریخت و امام باقر(ع) ، امام صادق(ع)، امام رضا (ع) و سایر ائمه همه با دست خودشان اقامه عزا می‌کردند. این‌ها از جمله مولفه‌هایی هستند که در شکل گیری و بقای نهضت عاشورا موثرند.
امام (ع) با تقدیم خونش   سعی کرد دین جدش را از بدعت‌ها نجات دهد چرا که کسانی بر مسند حضرت رسول (ص) نشسته‌ بودند که هرگز صلاحیت این کار را نداشتند. سید الشهدا (ع) به دنبال احیای فرهنگ سیاسی و فرهنگ دین مدارانه و قوانین ناب اسلامی بود و هر آنچه داشت از مال، خانه، زن و بچه، وجهه اجتماعی و سیاسی و… در دست گرفت و به میدان آمد و همه  را برای احیای دین اسلام تقدیم کرد.

امام حسین (ع) برای احیای دین رسول‌الله قیام کردند و ما  باید این فرهنگ را در  تمام‌ سطوح زندگی خود داشته باشیم. در عاشورا خیمه‌های دعا و نیایش بر پا است اما در کنار آن باید برحوزه عقل نیز تاکید کنیم و از طریق مباحث عاطفی و احساسی بتوانیم یاری‌گر و احیاگر  فرهنگ عاشورا باشیم. فرهنگی که در هیئت‌ها و عزاداری‌های ما باید حاکم باشد این است که مردم امام زمان خود را بشناسند.

دلیل قیام امام حسین (ع) باید برای جامعه منتظران معرفی شود و مردم بدانند که در لوای ولایت حجت خدا بودن یعنی این که هر آنچه که داریم را در راه ولی خدا بدهیم.